ความแตกต่างระหว่างระบบเผด็จการและเผด็จการ ความแตกต่างระหว่าง

เผด็จการ totalitarianism vs. autitarianism

ประชาธิปไตยหมายถึงเสรีภาพของประชาชนในประเทศที่จะเลือก ประชาชนมีอำนาจเหนือทั้งประเทศ มันขึ้นอยู่กับคนส่วนใหญ่ว่าชะตากรรมของประเทศจะเป็นอย่างไร ตรงข้ามกับความเป็นผู้นำแบบนี้ในรัฐบาลคือเผด็จการและเผด็จการของการปกครอง รัฐบาลประเภทนี้มีเพียงหนึ่งคนหรือกลุ่มที่เป็นผู้นำทั้งประเทศ ระบอบเผด็จการทั้งสองประเภทนี้เหมือนระบอบเผด็จการ แต่ก็ยังมีความแตกต่างกันอยู่

ก่อนอื่นระบอบเผด็จการมีผู้มีอำนาจเพียงคนเดียวคือบุคคลเดียวที่เป็นเผด็จการหรือคณะกรรมการหรือเรียกอีกอย่างว่ากลุ่มหนึ่ง อำนาจในรัฐบาลประเภทนี้ถูกครอบงำโดยอำนาจทางการเมืองเพียงอย่างเดียว การปกครองแบบเผด็จการเป็นเรื่องเกี่ยวกับรัฐบาลมากกว่าสังคม

ระบบเผด็จการนิยมในทางตรงกันข้ามก็เหมือนกับเผด็จการเท่านั้นในลักษณะที่รุนแรง ด้านสังคมและเศรษฐกิจของประเทศไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐบาล

ยังมีความแตกต่างอีกมากมายที่ทั้งสองระบอบมีอยู่ เพื่อทำความเข้าใจและเข้าใจถึงความแตกต่างระหว่างทั้งสองจะเป็นการดียิ่งขึ้นที่จะรู้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นในแต่ละระบอบการปกครอง

สำหรับระบอบเผด็จการเผด็จการเผด็จการหรือผู้มีอำนาจมีอำนาจเหนือประชาชน คนถูกดึงดูดให้เป็นผู้นำในการทำนายของเขาที่ผลักดันให้พวกเขาทำตามคำสั่งของเผด็จการ ตัวอย่างของบุคคลที่มีกฎใช้ลัทธิเผด็จการคือโจเซฟสตาลินของสหภาพโซเวียตเบนิโตมุสโม่ลินีแห่งอิตาลีและอดอล์ฟฮิตเลอร์แห่งเยอรมนี มีความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองกับทั้งประเทศ ด้วยวิธีนี้เผด็จการสามารถควบคุมทั้งประเทศ มีความรู้สึกของอุดมการณ์ที่หุ้นเผด็จการกับคนทำให้คนปฏิบัติตามเขา ทำให้คนที่มีอำนาจเหนือกว่าบุคคล แต่มีแนวโน้มที่จะเป็นเผด็จการทางเทววิทยา ความรู้สึกของการเป็นพระเจ้าที่นำไปสู่การปรากฏตัวของพวกเขาเป็นผู้ปกครองหิวอำนาจ

ผู้มีอำนาจในทางตรงกันข้ามให้ความสำคัญกับสภาพที่เป็นอยู่และควบคุมโดยการควบคุม ตัวอย่างของผู้มีชื่อเสียงคือ Idi Amin Dada จาก Uganda, Saddam Hussein of Iraq และ Ferdinand Marcos จากฟิลิปปินส์ พวกเขาเห็นตัวเองว่าเป็นสิ่งมีชีวิตแต่ละอย่างที่ทำให้พวกเขามีแนวโน้มที่จะเป็นเผด็จการที่กำลังหิวโหย พวกเขาวางกฎของพวกเขาผ่านความกลัวและความภักดี พวกเขาได้รับความภักดีโดยให้รางวัลแก่ผู้ที่ทำงานร่วมกันกับพวกเขา อำนาจในรัฐบาลเผด็จการเป็นศูนย์กลางและเข้มข้นต่อผู้มีอำนาจคนหนึ่ง มันยับยั้งคำพูดของประชาชนและทุกคนที่ต่อต้านมัน เพื่อให้บรรลุเป้าหมายดังกล่าวจะใช้พรรคการเมืองและองค์กรมวลชนเพื่อทำให้ประชาชนทำทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมายดังกล่าว

SUMMARY:

1.

ระบอบเผด็จการมีผู้ปกครองคนหนึ่งผู้นำหรือคณะกรรมการเช่นเดียวกับเผด็จเผด็จการเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

2

เผด็จการมีอำนาจเหนือประชาชนของเขาในขณะที่เผด็จการใช้ความหวาดกลัวต่อบรรดาผู้ที่ต่อต้านและยกย่องคนที่ซื่อสัตย์ต่อพระองค์

3

เผด็จการเป็นมากกว่าอุดมการณ์ของพระเจ้าที่จะช่วยประชาชนในขณะที่เผด็จการเน้นเรื่องการควบคุมและสภาพที่เป็นปัจเจกชน

4

เผด็จการใช้ความเป็นผู้นำในการพยากรณ์ของเขาเพื่อผลักดันประชาชนในขณะที่เผด็จการใช้พรรคการเมืององค์กรมวลชนและการโฆษณาชวนเชื่ออื่น ๆ เพื่อให้ประชาชนทำตามเขา